27 กย.๕๕(อริยสัจ โดยสภาวะ)

27 กย.๕๕

ทำตามสภาวะ
การอ่านบล็อกต่างๆ ที่วลัยพรได้เขียนมาเรื่อยๆ วิธีการอ่านสภาวะ ให้อ่านเรื่องในปัจจุบัน โดยเฉพาะ ผู้ที่เริ่มต้นปฏิบัติ หรือผู้ที่ปฏิบัติมาบ้าง
ยิ่งปฏิบัติ ยิ่งมีความรู้สึกว่า สภาวะจะหมุนวนไปมา เหมือนไม่ก้าวหน้า

สภาวะเก่าๆ มีความผิดพลาดอยู่หลายเรื่อง ซึ่งมีการเข้าไปแก้ไขบ้าง ส่วนมากไม่ได้แก้ไข บอกตามตรง
เพราะ สภาวะจะเปลี่ยนไปเรื่อยๆ สภาวะเก่าๆ เป็นสภาวะแบบหยาบๆ จนกระทั่ง มีรายละเอียดข้อปลีกย่อย ชัดมากขึ้น

ไม่แตกต่างกับเรื่องราวที่เกิดขึ้นในชีวิต เรื่องในอดีต ไปแก้ไขอะไรไม่ได้ ที่แก้ได้ คือ ปัจจุบัน อย่าพยามสร้างเหตุใหม่
ตามความรู้สึกยินดี ยินร้ายที่เกิดขึ้น

สิ่งที่ควรทำมากที่สุด คือ หมั่นสร้างเหตุของ การรู้ชัดอยู่ภายในกายและจิตเนืองๆ เป็นการสร้างเหตุของ ไม่ต้องเวียนว่ายในวัฏฏสงสารอีกต่อไป

สิ่งที่เกิดขึ้นภายนอก ล้วนเกิดขึ้นตามเหตุปัจจัย ที่มีอยู่ และที่กำลังสร้างขึ้นมาใหม่ ให้แค่ดู แค่รู้ อย่าไปสานต่อ
แล้วเหตุนั้นๆ ย่อมจบลงไปตามเหตุปัจจัย โดยไม่ต้องคิดแก้ไข หรือคิดจัดการใดๆ
ความคิด

ยิ่งทำต่อเนื่อง ยิ่งเห็นความคิดชัดมากๆ บางคนอาจจะคิดว่า ยิ่งปฏิบัติ ทำไมยิ่งฟุ้ง มีแต่ความคิด เกิดขึ้นมากมาย บางครั้งเล่นเอารู้สึกหลอน
นอนไม่หลับก็มี บางทีนอนไม่หลับหลายคืน

จริงๆแล้ว เป็นความปกติของจิต เหตุเกิดจาก ยิ่งปฏิบัติ สติยิ่งมีมากขึ้น สติเป็นตัวเข้าไปขุดแคะงัดแงะ ทำให้มีความคิดต่างๆเกิดขึ้นมากมาย
ความคิดเหล่านี้ ล้วนเป็นเพียงสัญญา ที่ซุกซ่อนอยู่ภายใต้จิตสำนึก(จิต)

 

ตอกย้ำสภาวะ
วลัยพร ชอบตอกย้ำเรื่องสภาวะต่างๆ กับเจ้านาย ตอกย้ำให้เห็นภาพ ขึ้นชื่อว่า การเกิด ล้วนเป็นทุกข์

ชอบพูดเรื่อง อริยสัจ ๔ ให้เจ้านายฟัง ไม่ใช่ตามตำรา แต่ตามสภาวะ
ทุกข์ ได้แก่ การเกิด

เหตุแห่งทุกข์ ได้แก่ ความไม่รู้ที่มีอยู่ ไม่รู้ว่า ผัสสะหรือ สิ่งที่เกิดขึ้นในชีวิต ที่ทำให้ เกิดความรู้สึกยินดี หรือยินร้าย เกิดจากเหตุปัจจัยอะไร

เมื่อความไม่รู้ชัดในเรื่องผัสสะนี้ เป็นเหตุให้ มีการสร้างเหตุให้เกิดขึ้นใหม่เนืองๆ ตามความรู้สึกยินดี ยินร้ายที่เกิดขึ้นในจิต ถพชาติใหม่เกิดขึ้นเนืองๆ เพราะเหตุนี้

ความดับทุกข์ ได้แก่ ดับต้นเหตุของการเกิด

วิธีการ ได้แก่ โยนิโสมนสิการ ซึ่งเป็นเหตุของการทำให้ มรรค มีองค์ ๘ เกิดขึ้น ไม่ว่า บุคคลนั้นๆ จะปฏิบัติรูปแบบไหนก็ตาม
ความตาย

วลัยพร มักคุยกับเจ้านายเรื่องความตายประจำ

พูดให้เห็นภาพของคนที่มีสติ ในแต่ละขณะ ที่ร่างกายกำลังขาดลมหายใจ กับ การขาดสติ ขณะที่กำลังขาดลมหายใจ
สั่งลาเจ้านายเนืองๆ บอกให้เจ้านายรู้ว่า ควรเตรียมตัวอย่างไร ถ้าวลัยพร ต้องจากไป (ตาย)

ข้อมูลในบล็อกทั้งหมด ที่เขียนทิ้งไว้ นั่นคือ ความผิดพลาดในอดีต จนกระทั่ง การเข้าที่เข้าทางของสภาวะ ณ ปัจจุบัน
เรียกว่า ทำตาม ไม่มีหลงแน่นอน ให้ดูสภาวะปัจจุบัน เป็นหลัก ในอดีต มีแต่ความหลง มีแต่อุปกิเลส

ตอนนี้ ยังไม่ตาย แต่จิตมักระลึกถึงความตายเนืองๆ ไม่ว่าจิตจะคิดพิจรณาอะไร จะมีแต่เรื่องความตาย
การเขียนเรื่องราวต่างๆ ล้วนเป็นการเขียนบอกลาทุกๆคน ทั้งผู้ที่รู้จัก และไม่รู้จัก อย่าประมาทในการใช้ชีวิต ควรใช้ชีวิตที่มีอยู่ ให้คุ้มค่า