ปริยัติ
ไม่เคยใส่ใจเรื่องเวลา วันนี้จิตคิดพิจรณาเรื่องคำเรียกของสภาวะนิพพาน คือรู้อยู่แล้วว่ามี แต่ตอนนั้น ที่เขียนเรื่องนิพพาน ยังไม่รู้ว่า มีคำเรียกว่าอะไร
เคยอ่านเจอคำว่า สะอุปาทิเสสะนิพพาน และ อะนุปาทิเสสะนิพพาน ก็เคยคิดนะ ว่าต้องมีสภาวะประกอบอยู่ อย่างแน่นอน เพียงแต่ ได้แค่อ่าน แค่ดูตามที่เขานำมาสนทนากัน
สภาวะนิพพาน รู้แล้วจบ แต่คำเรียก หรือรายละเอียดที่นำมาอธิบาย ให้เห็นเป็นรูปธรรม หรือที่เรียกว่า ปริยัติ จะค่อยๆรู้
อย่างที่เคยพูดไว้บ้างแล้ว เหมือนกับการต่อจิ๊กซอ ขึ้นอยู่กับกำลังสมาธิและกำลังสติ ณ ขณะนั้นๆ โดยเป็นสภาวะจิตคิดพิจรณาขึ้นเอง ไม่ใช่เรานำมาคิดเอง
ไม่เคยคิดนะ เพราะรู้คำตอบดีว่า ไม่ต้องไปคิดหรอก ถึงเวลา เหตุปัจจัยพร้อม เดี๋ยวรู้เอง แล้วก็เป็นเช่นนั้นจริงๆ
คำว่า สะอุปาทิเสสะนิพพาน และ อะนุปาทิเสสะนิพพาน มาจากไหน ก็มาจาก สภาวะนิพพาน ที่หมายถึง ความดับภพ ไม่ใช่หมายถึง ความสิ้นกิเลส
จะค่อยๆรู้นะ ซึ่งจะรู้จากตำราก่อนว่า นิพพาน คือ ความสิ้นกิเลส ซึ่งได้เคยเขียนใส่ลงในบล็อก ถ้าจำไม่ผิด แต่จำไม่ได้ว่าปีไหน
ทุกสรรพสิ่ง ล้วนมีที่มาที่ไป
