08 พ.ย. 2008
ยิ่งดูจิต ยิ่งเห็นรายละเอียดเยอะ บ่งถึง สติ สัมปชัญญะ ยิ่งดีมากขึ้นเท่านั้น ยิ่งรู้เท่าทันอารมณ์ที่เกิดขึ้นเข้าออกในจิตมากขึ้นกว่าเดิม
คือรู้เท่าทันมากขึ้น สังขารการปรุงแต่งน้อยลง เห็นตามความเป็นจริงชัดขึ้น เห็นความไม่เที่ยงมากขึ้น มันเลยมีแต่ความเบื่อหน่ายมากขึ้น
มันเป็นอย่างนี้เอง หลงไปยึด หลงไปปรุงกับมัน ทุกอย่างมันเป็นเรื่องของความเพียร ความต่อเนื่อง
ไหนจะวิบากกรรมที่เคยกระทำมาอีก ไหนจะเหตุใหม่ที่ทำไปด้วยความไม่รู้อีก
แต่ตั้งแต่เข้าใจถึงเหตุและผล ทำให้ระมัดระวังมากขึ้น
ยิ่งดูจิต ยิ่งเห็นรายละเอียดเยอะ บ่งถึง สติ สัมปชัญญะ ยิ่งดีมากขึ้นเท่านั้น ยิ่งรู้เท่าทันอารมณ์ที่เกิดขึ้นเข้าออกในจิตมากขึ้นกว่าเดิม
คือรู้เท่าทันมากขึ้น สังขารการปรุงแต่งน้อยลง เห็นตามความเป็นจริงชัดขึ้น เห็นความไม่เที่ยงมากขึ้น มันเลยมีแต่ความเบื่อหน่ายมากขึ้น
มันเป็นอย่างนี้เอง หลงไปยึด หลงไปปรุงกับมัน ทุกอย่างมันเป็นเรื่องของความเพียร ความต่อเนื่อง
ไหนจะวิบากกรรมที่เคยกระทำมาอีก ไหนจะเหตุใหม่ที่ทำไปด้วยความไม่รู้อีก
แต่ตั้งแต่เข้าใจถึงเหตุและผล ทำให้ระมัดระวังมากขึ้น
29 พ.ย. 2008
เดี๋ยวนี้เวลาอะไรมากระทบ มันก็แค่รู้ รู้แล้วก็จบ ไม่ต่อความยาวสาวความยืด เหตุที่จบหรือดับได้เร็ว
เพราะมันมองทะลุไปถึงเหตุหรือต้นตอที่เคยทำให้เกิดขึ้น จึงมีผลเป็นเช่นนี้
การเจริญสตินี่สำคัญมากๆ ยิ่งสติ สัมปชัญญะมากเท่าไร สมาธินับวันก็ยิ่งมากขึ้นเท่านั้น
มันจะมองเห็นตามความเป็นจริงได้ชัดเจนมากขึ้น ไตรลักษณ์ที่เห็นโดยความคิด
ยิ่งเห็นต่อเนื่อง ยิ่งเห็นมันก็ยิ่งทำให้เบื่อ เบื่อที่จะเกิด เพราะมันมองเห็นแล้วว่า
ไม่ว่าจะเกิดเป็นอะไรมันก็มีแต่ทุกข์ สุขจริงๆแล้วมันไม่มี มันมีแต่ความเบื่อหน่าย
เพราะเหตุนี้ความเพียรจึงมีตลอด แรกๆก็พยายามหาหนทางให้เกิดความเพียรอย่างต่อเนื่อง
แต่ตอนนี้เริ่มรู้แล้วว่า ทุกอย่างมันเป็นไปตามขั้นตามตอนของมัน
เมื่อเห็นความเบื่อหน่าย มันมีแต่ความเบื่อ
ความเพียรมันจะต่อเนื่องเองโดยไม่ต้องไปอยากทำหรือต้องบังคับให้ตัวเองทำ
เดี๋ยวนี้เวลาอะไรมากระทบ มันก็แค่รู้ รู้แล้วก็จบ ไม่ต่อความยาวสาวความยืด เหตุที่จบหรือดับได้เร็ว
เพราะมันมองทะลุไปถึงเหตุหรือต้นตอที่เคยทำให้เกิดขึ้น จึงมีผลเป็นเช่นนี้
การเจริญสตินี่สำคัญมากๆ ยิ่งสติ สัมปชัญญะมากเท่าไร สมาธินับวันก็ยิ่งมากขึ้นเท่านั้น
มันจะมองเห็นตามความเป็นจริงได้ชัดเจนมากขึ้น ไตรลักษณ์ที่เห็นโดยความคิด
ยิ่งเห็นต่อเนื่อง ยิ่งเห็นมันก็ยิ่งทำให้เบื่อ เบื่อที่จะเกิด เพราะมันมองเห็นแล้วว่า
ไม่ว่าจะเกิดเป็นอะไรมันก็มีแต่ทุกข์ สุขจริงๆแล้วมันไม่มี มันมีแต่ความเบื่อหน่าย
เพราะเหตุนี้ความเพียรจึงมีตลอด แรกๆก็พยายามหาหนทางให้เกิดความเพียรอย่างต่อเนื่อง
แต่ตอนนี้เริ่มรู้แล้วว่า ทุกอย่างมันเป็นไปตามขั้นตามตอนของมัน
เมื่อเห็นความเบื่อหน่าย มันมีแต่ความเบื่อ
ความเพียรมันจะต่อเนื่องเองโดยไม่ต้องไปอยากทำหรือต้องบังคับให้ตัวเองทำ
สิ่งที่กำลังกระทำอยู่นี้ ทำให้มั่นใจในอนาคตได้ว่า อนาคตนั้นจะเป็นอย่างไร อนาคตต้องดีแน่นอน ดีในที่นี้คือดีทางธรรม ไม่ใช่ดีทางโลก
ดีทางโลกมันไม่ทันกิเลส กิเลสมันแทรกได้ตลอดเวลา ตอนนี้จิตมันมีแต่ไม่เอา มันดับอย่างเดียว ดับโดยความคิด เพราะสติ สัมปชัญญะมันมากกว่าเมื่อก่อน
วันใดวิปัสสนาญาณเขาจะเกิด เขาย่อมเกิดเอง เมื่อเกิดขึ้นแล้ว มันดับโดยปัญญาญาณ มันไม่ต้องมาดับโดยความคิด
นี่แหละ การปฏิบัติมันดีอย่างนี้นี่เอง ดับโดยความคิดยังมีโอกาสเกิดขึ้นได้ขึ้น แต่ถ้าดับโดยปัญญาญาณ มันดับสนิทไม่มีเชื้อเหลือเลย
มีแต่อดทนอดกลั้น พยายามไม่สร้างกรรมใหม่ให้มีเกิดอีกแล้ว กิเลสก็เบาบางลง
เพราะยิ่งปฏิบัติ ยิ่งเห็นแต่กิเลส ยิ่งเห็นกิเลส ยิ่งเกิดความเพียร ยิ่งเกิดความเพียร มันย่อมมีความต่อเนื่อง
เมื่อมีความต่อเนื่อง สติ สัมปชัญญะ กับสมาธิ ยิ่งนับวันยิ่งแข็งแกร่ง ยิ่งแข็งแกร่ง มากขึ้นเท่าไร จิตที่จะไหลลงต่ำนับวันยิ่งน้อยลง
ดีทางโลกมันไม่ทันกิเลส กิเลสมันแทรกได้ตลอดเวลา ตอนนี้จิตมันมีแต่ไม่เอา มันดับอย่างเดียว ดับโดยความคิด เพราะสติ สัมปชัญญะมันมากกว่าเมื่อก่อน
วันใดวิปัสสนาญาณเขาจะเกิด เขาย่อมเกิดเอง เมื่อเกิดขึ้นแล้ว มันดับโดยปัญญาญาณ มันไม่ต้องมาดับโดยความคิด
นี่แหละ การปฏิบัติมันดีอย่างนี้นี่เอง ดับโดยความคิดยังมีโอกาสเกิดขึ้นได้ขึ้น แต่ถ้าดับโดยปัญญาญาณ มันดับสนิทไม่มีเชื้อเหลือเลย
มีแต่อดทนอดกลั้น พยายามไม่สร้างกรรมใหม่ให้มีเกิดอีกแล้ว กิเลสก็เบาบางลง
เพราะยิ่งปฏิบัติ ยิ่งเห็นแต่กิเลส ยิ่งเห็นกิเลส ยิ่งเกิดความเพียร ยิ่งเกิดความเพียร มันย่อมมีความต่อเนื่อง
เมื่อมีความต่อเนื่อง สติ สัมปชัญญะ กับสมาธิ ยิ่งนับวันยิ่งแข็งแกร่ง ยิ่งแข็งแกร่ง มากขึ้นเท่าไร จิตที่จะไหลลงต่ำนับวันยิ่งน้อยลง
Walailoo's Blog 