ปริยัติ ปฏิบัติ ปฏิเวธ

เทวดา

เจ้านายเล่าให้ฟังว่า ตอนที่นั่งสมาธิ ใจก็คิดว่า เทวดามีจริงไหม? ถ้ามีจริง อยากจะเห็น

เจ้านายบอกว่า เหมือนแหวกม่านออก เห็นท้องฟ้า มีก้อนเมฆลอยมา มีหัวเป็นช้าง ตัวเป็นคน(พระพิฆเณศ) อยู่ในท่านอนบ้าง นั่งบ้าง เป็นท่าต่างๆ อยู่บนก้อนเมฆ

เห็นช้างสามเศียร ตัวสีขาว เห็นเหมือนรูปปั้นแบบพระแก้ว สีเขียวๆลอยมา

ตัวเราเอง เล่าให้เจ้านายฟังว่า ไม่เคยเห็นอะไรแบบนั้น ที่เห็นส่วนมาก เป็นพระโพธิสัตว์(กวนอิม) ซะมากกว่า บางครั้งก็เป็นข่าวสาร ส่งผ่านมาทางท้องฟ้า และนิมิตส่วนมาก จะเป็นเกี่ยวกับสภาวะการปฏิบัติของตัวเอง มากกว่าเรื่องอื่นๆ

ก็บอกกับเจ้านายว่า นิมิตต่างๆที่เห็นนั้น เป็นเพียงสภาวะสัญญา เช่น ในอดีตชาติ วลัยพร เคยเกิดเป็นหลวงจีน จิตอาจจะผูกพันเป็นพิเศษกับพระโพธิสัตว์ก็ได้

เหมือนกับการไปปฏิบัติครั้งนี้ ขณะจิตเป็นสมาธิอยู่ เห็นดอกบัวสีทอง เต็มไปหมด เห็นเมืองทั้งเมืองเป็นสีทอง

เจ้านายถามว่า แล้วหมายความว่ายังไง?

ก็ขอตอบว่า อันนี้เป็นการตีความเอง คือ สภาวะของตัวเองก้าวหน้า และถ้าแปลความหมายในด้านศาสนา หมายถึง ศาสนาพุทธจะรุ่งเรือง มีคนหันมาสนใจการปฏิบัติมากขึ้น

เราเล่าให้เจ้านายฟังว่า เชื่อไหม ในสมัยพุทธกาล ก็มีพระไตรปิฎก เหมือนที่มีในปัจจุบันนี่แหละ

เจ้านายถามว่า รู้ได้ยังไง

เราบอกว่า รู้สิ จำเรื่องพระใบลานเปล่าได้ไหม พระโพธิรักษ์ ที่พระพุทธเจ้า ทรงเรียกว่า พระใบลานเปล่า เพราะ รู้แต่คัมภีร์หรือปริยัติ แต่ปฏิบัติไม่ได้

พระไตรปิฎก เปลี่ยนไปตามเหตุปัจจัยของพระพุทธเจ้า ในสมัยนั้นๆ เมื่อพระพุทธเจ้าองค์ไหน ทรงตรัสรู้ ก็ทำแบบลักษณะเดียวกัน คือ สังคยานาพระไตรปิฎกขึ้นใหม่

จึงเป็นที่มาของ ปริยัติ ปฏิบัติ ปฏิเวธ