อำนาจของสมาธิ

เมื่อก่อน มีพระรูปหนึ่ง มาขอคำแนะนำ สภาวะของท่าน รู้เห็นทุกอย่าง ภาษาชาวบ้านเรียก เห็นหนอ ไม่ว่าถามอะไร รู้หมด

ท่านเล่าให้ฟังว่า ที่รู้แบบนี้ ท่านเป็นคนชอบท่องมนต์ ท่องตลอดเวลา จึงทำให้รู้ทุกๆอย่าง ไม่ว่าคนนั้นอยู่ไกลหรือใกล้แค่ไหน เห็นหน้าหรือไม่เห็นหน้าก็ตาม

เหตุที่ท่านมาขอคำแนะนำกับเรานั้น เหตุจาก ท่านไปดูด้วยวิธีอะไรของท่านก็ไม่รู้ ท่านบอกว่า วลัยพรนั้นดีจริงๆ (มีของดี) เลยมาถามเรื่องการปฏิบัติ

เราบอกว่า ที่ท่านทำอยู่นั้น ไม่ใช่การดับทุกข์ มีแต่การสร้างเหตุไม่รู้จบ เหตุที่รู้แบบนั้น ล้วนเกิดจากอำนาจของสมาธิ ที่มีอยู่ ต้องปรับอินทรีย์ ให้เดิน ก่อนนั่ง

ท่านบอกว่า ไม่ชอบเดิน ชอบนั่ง และไม่ชอบปฏิบัติ

เราบอกว่า เราแค่บอกให้ฟัง ส่วนท่านจะทำหรือไม่ทำ ก็แล้วแต่ท่าน

ท่านถามว่า จะไม่ชักชวนเลยเรอะ

เราบอกว่า ขึ้นอยู่กับเหตุที่ทำมาระหว่างเราสองคน ถ้าไม่ได้สร้างมาให้เชื่อกัน พูดให้ตายก็ไม่เชื่อหรอก ถึงบอกไง แล้วแต่เหตุของท่าน

แรกๆ ท่านโทรมาเล่าเรื่องสภาวะเป็นระยะๆ มีอยู่ช่วงหนึ่ง มีเหตุให้ต้องย้ายวัด ไปอยู่อีกวัดหนึ่ง เหตุจริงๆ

เมื่อท่านไปอยู่ที่ใหม่ การปฏิบัติย่อหย่อน หันกลับมา ใช้สิ่งที่มีอยู่หากิน(สมาธิ) เงินก็ไหลมา มีแต่เรื่องการสร้างวัด มีแต่เรื่องเงิน

เราบอกว่า เราช่วยอะไรไม่ได้ ท่านทำตัวของท่านเอง อยู่ที่ว่า ท่านต้องการแบบไหน หลังจากนั้น ขาดการติดต่อกันไป

วันสงกรานต์ที่ผ่านมา ท่านแวะมาหาที่บ้านยาย ท่านรู้ล่วงหน้า จากจิตของท่านเอง ท่านมาสนทนาด้วย มีหนังสือติดมือมาหนึ่งเล่ม ส่งให้เราอ่าน

เราเปิดอ่านบางหน้า พร้อมบอกกับท่านว่า คนเขียน รู้แค่ไหน ก็เขียนแค่นั้น เหมือนท่าน รู้แค่ไหน เวลาอ่านก็รู้แค่นั้น เกินจากนั้น ย่อมไม่รู้หรอก

ท่านบอกว่า เดี่ยวนี้ ท่านรู้เห็นอะไรต่างๆยิ่งกว่าเดิม

เราบอกว่า ท่านติดอุปกิเลสนะ แล้วแต่ท่านเลือกทางเองก็แล้วกัน สิ่งที่ควรพูด ก็พูดให้ฟังแล้ว

ตั้งแต่นั้นมา ขาดการติดต่อกันไป

พระก็ยังมีกิเลส เมื่อญาติโยมถวายเงินกัน เป็นเรื่องธรรมดาของคนที่มีกิเลส ย่อมหลงไหลอามิสบูชา

ถ้าถามว่า แล้วใครผิด

ตอบได้เลยว่า ไม่มีใครผิด แต่เกิดจากเหตุปัจจัยที่มีต่อกัน

วลัยพร รู้จักพระเยอะมากเหมือนกันนะ บางท่านเป็นอาจารย์สอนการปฏิบัติ  แต่ยังหลงอามิสบูชาก็มีอยู่ นี่แหละ วิบากกรรมของพระ และเหตุของผู้ที่มีวิบากร่วมกับพระ

ชอบถวายเงินพระกันดีนัก ทำให้พระเกิดกิเลส แล้วตัวผู้ให้ จะไปเหลืออะไรล่ะ ยิ่งให้ ยิ่งอยาก ยิ่งอยาก ยิ่งหลง